وجود امام، منشا خیر و برکت

بر حسب روایات و اخبار، وجود افراد مؤمن در بین مردم، منشأ خیر و برکت و موجب نزول باران و جلب منافع و دفع بسیاری از بلاها و خطرها از جامعه است، چنانکه در تفسیر آیه 251سوره بقره(ولولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لفسدت الارض و لكن الله ذوفضل علي العالمين) ازامام صادق عليه السلام نقل شده که فرمودند:
«إن الله لیدفع بمن یصلی من شیعتنا عمن لا یصلی ولو اجتمعوا علی ترک الصلاه لهلکوا؛ به درستی که خداوند به واسطه نمازگزاران شیعه، بلا را ازکسانی که نماز نمی خوانند، دفع می کند. زیرا اگر همه شیعیان نماز را ترک گفته، هلاک می گردند»
(اصول كافي،ج2، ص451)آنگاه حضرت نسبت به سایراحکام، مانند پرداخت زکات و حج گزاردن همین مطلب را می فرماید.
واضح است که وقتی وجود افراد مؤمن در اجتماع، چنین برکتی را به همراه داشته باشد، برکات وجود امام معصوم که ولی و حجت خدا بر مردم است، به مراتب بیشتر خواهد بود. زيرا امام و حجت خدا واسطه رسیدن فیض و برکت خداوند متعال به مردم و برطرف کننده بلاها از آنان است. چنانکه امام سجاد عليه السلام درباره برکات وجودی ائمه اطهارعليهم السلاممی فرماید:
«ماکسانی هستیم که به واسطه ما آسمان برفراز زمین نگهداری شده و زمین ازهلاک نمودن اهلش منع گردیده است.»
حضرت در ادامه می فرماید:
«وبنا ینزل الغیث و تنشر الرحمه و تخرج برکات الأرض.»(كمال الدين، ص207)
دراین فراز از بیان امام، به برکاتی دیگر اشاره گردیده ونزول باران وانتشار رحمت خدا و خروج برکات زمین، از آثار وجودی ائمه اطهارعليهم السلامشمرده شده است. این موضوع يک اصل قرآنی است؛ زيرا قرآن کریم می فرماید:
«ولو أن أهل القری امنوا واتقوا لفتحنا علیهم برکات من السماء
والأرض ولکن کذبوا فأخذناهم بما کانوا یکسبون»
«اگر اهل شهرها و آبادی ها ایمان می آوردند و تقوا پیشه می کردند، برکات آسمان و زمین را بر آنان می گشودیم؛ لکن(آن ها حق را) تکذیب کردند. ما هم آنان را به کیفر اعمالشان مجازات کردیم.»
نکته ای که ازاین آیه می توان استفاده نمود این است که اهل شهرها و آبادی ها، تقوا را رعایت نکردند و حق را نیز انکار و تکذیب نمودند و سزاوار تنبیه و مجازات الهی گردیدند؛ لکن در عین حال مشاهده می کنیم، باران رحمت الهی ریزش می کند و برکات زمین از دل آن خارج مي گردد و اهل زمین از آن بهره مند می شوند و این نمی شود مگر به واسطه وجود ائمه اطهار عليهم السلامکه مظهر قدس و تقوا و پرهیزکاری در زمین هستند. خداوند نه تنها به خاطر آنان برکاتش را از اهل زمین دریغ نمی کند، بلکه بلاها و آفات را نیز به واسطه کرامت و عظمت ائمه اطهار عليهم السلامدر پيشگاهش، از اهل زمین برطرف می کند و به انسان های گنهکار مهلت می دهد تا شاید به وسیله توبه و انابه به سوی خدا گردند؛ زیرا وجود ائمه معصومین همچون وجود پيامبر سبب خیر و برکت و رفع عذاب از امت است چنانکه قرآن کریم می فرماید:
«وما کان الله لیعذبهم وأنت فیهم.»
«ای پیامبر! تا تو در میان امت هستی خداوند آ نان را عذاب نمی کند.»

علت نیاز مردم به پیامبر و امام

در تفسیر آیه 33 سوره انفال از امام باقرعليه السلامروایتی نقل شده، که ذکر آن در اینجا مناسب است.
جابربن یزید جعفی می گوید: به امام باقرعليه السلامعرض کردم:
«لأی شیء یحتاج إلی النبی والإمام؟
فقال: لبقاء العالم علی صلاحه، و ذلک إن الله عزوجل یرفع العذاب عن أهل الأرض إذا کان فیها نبی أو امام، قال الله عزوجل:«و ما كان الله ليعذبهم و أنت فيهم»(سوره انفال، آيه 33) و قال النبی ص: النجوم أمان لأهل السماء و أهل بیتی أمان لأهل الأرض.
ثم قال ع: یعنی بأهل بیته الأئمه عليهم السلامالذین قرن الله عزوجل طاعتهم بطاعته».(تفسير نور الثقلين، ج2، ص152)

«علت نیاز به پيامبر و امام چیست؟

حضرت فرمودند: استوار ماندن جهان و تباه نشدن آن. زیرا خداوند، عذاب را از اهل زمین بر می دارد مادامی که پیامبر و امام در آن باشد. چنانکه خداوند می فرماید:« تا تو در میان آنها هستی، خداوند آنها را عذاب نخواهدکرد». و پیامبر نیز فرمرده است:
ستارگان موجب امنیت برای اهل آسمان هستند و اهل بیت من موجب امنیت و امان برای اهل زمین.
سپس امام باقرعليه السلامفرمودند: منظور پیامبر ص ازاهل بیت، کسانی هستند که خداوند اطاعت آنان را مقرون به اطاعت خودش فرموده است.(اين کلام اشاره به آيه 59 سوره نساء دارد.)

احساس آرامش در سایه امام

یکی دیگر از ثمرات و فواید مهمی که بر وجود امام در میان بندگان خدا مترتب است، این است که وجود شخصیتی بزرگ و ملکوتی و معصوم که آگاه از حال مردم است، در میان افرادی که اعتقاد به امامت و رهبری وی دارند و او را از هرکس دیگر نسبت به خود مهربان تر و دلسوز تر می دانند، موجب دلگرمی و قوت روحی برای انها است، و هر نوع یأس و نومیدی را از ایشان دور می کند و آنان را به آینده ای روشن و ارزشمند امیدوار می سازد؛ امیدی که در انتظار دمیدن صبح دولت كریمه و عدالت گستر وی لحظه شماری می کنند و توفیق درک حضور حضرتش را از خداوند متعال درخواست می نمایند.
به عبارت دیگر، وجود امام، نقطه اتکایی است برای بندگان خدا که درهنگام مواجه شدن با حوادث هولناک، به وی پناه برند و به عنوان پناهگاهی چاره ساز و آرام بخش از وجود امام منتفع گردند و به تلاش وکوشش خویش در راستای نیل به اهداف الهی و اسلامی ادامه دهند.
از امیرالمؤمنین عليه السلامنقل شده است که فرمودند:
«کنا إذا احمر البأس اتقینا برسول الله، فلم يکن أحد منا
اقرب إلی العدو منه؛ ما در هنگام شداید و سختی های جنگ و محاربه با دشمنان خدا، به پیامبر پناه می بردیم. آن حضرت ازهمه ما به دشمن نزدیک تر بود.»(نهج البلاغه، جمله نهم از كلمات غريبه)

امدادهای غیبي امام زمان (عليه السلام)

روایاتی که از پیامبر اکرم و ائمه اطهارعليهم السلامدرباره غیبت حضرت مهدی عليه السلامرسیده، امکان بهره مندی از وجود آن حضرت را در عصر غیبت، مانند بهره مندی از نور خورشید، هنگامی که در پشت ابرها نهان است، دانسته است(روايت جابر از پيامبر اكرم، كمال الدين، ص253و484) و حتی این معنی را خود حضرت نیز در پاسخ به بعضی ازافراد فرموده اند:
«و اما وجه الانتفاع بی فی غیبتی فکالانتفاع بالشمس إذا غیبتها عن الأبصار السحاب(كمال الدين،ص458)؛ اما چگونگی بهره مندی از من درایام غیبتم، مانند بهره مندی از نور خورشید است زمانی که ابرها آن را از چشمان مردم پوشیده باشند.»
از جمله ي امدادهای غیبی حضرت به جامعه شیعه، عنایت خاص آن بزرگوار به شیعیان است چنانکه در توقیعی از حضرتش برای شیخ مفيد رحمه الله، چنین آمده است:
« إنا غیرمهملین لمراعاتکم ولا ناسین لذکرکم ولولا ذلک لنزل بکم اللأواء واصطلمکم الأعداه (احتجاج طبرسي، ج2، ص598)؛ ما همیشه مراعات شما را می نمایيم و به یاد شما هستیم وگرنه، دشواری ها وگرفتاری ها بر شما فرو می ریخت و دشمنان، شما را لگد مال می کردند.»
از این جملات محبت آمیز حضرت استفاده می شود که پیوسته امداد هایی پر برکت از ناحیه آن بزرگوار به ما می رسد.